ชีวิตของคนเรามัน สั้นเกินกว่าที่เราจะบอกว่าชีวิตของเรานั้น “น่าเบื่อ”

สวัสดีครับผมชื่อ ตั้น อายุ 28 ปี ตอนนี้ผมทำงานเป็น Graphic Designer แต่เพิ่งค้นพบ Passion จริงๆที่ตัวเองชอบ ว่าอยากจะทำอะไร และตอนนี้ผมก็กำลังสนุกกับการเริ่มต้นใหม่ในการเดินทางไปยัง Passion นั้นของผมครับ

แต่ก่อนหน้านั้นช่วงต้นปี ผมเพิ่งรู้ตัวว่าผมไม่สบายเป็นโรคไตวายเรื้อรังระยะที่ 3 ครับ ในตอนแรกที่ผมรู้ ผมร้องไห้หนัก มาก มันเลวร้ายสำหรับผมมากจริงๆ ความกลัวเริ่มกัดกินในความคิดและความรู้สึกของผม มันมืดมนและสับสนไปหมดเหมือนคน ไม่มีสติ ผมเป็นแบบนั้นอยู่หลายวันครับ ก่อนที่จะตัดสินใจโทรไปบอกคุณแม่ ผมบอกเขาทั้งน้ำตา แต่มีอยู่คำๆ หนี่งที่คุณแม่พูด กับผมแล้วทำให้ผมฉุดคิดขึ้นได้ คือ “ลูกไม่ตายง่ายๆ หรอก” คำนั้นเองครับ ที่ทำให้ผมคิดขึ้นมาได้ว่าผมยังมีคุณแม่ มีคุณยายที่ผม ต้องดูแลอยู่นะ ผมจะมานั่ง หมดอาลัยอยู่แบบนี้ได้ยังไง การที่เป็นโรคไตเรื้อรังระยะที่ 3 มันก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะต้องตายใน วันพรุ่งนี้เสียเมื่อไร แถมมันก็ทำให้ผมเข้าใจและเห็นคุณค่าของชีวิตของตัวผมเองเพิ่มมากขึ้นไม่ใช่หรือ ก็ไม่เห็นว่ามันจะเลวร้าย อะไรเลยนิ และถ้าหากผมดูแลตัวเองดีๆ ระยะที่จะต้องฟอกไตมันก็ยืดให้นานออกไปได้ ในเมื่อวันนี้ผมยังหายใจได้อยู่ ผมก็ควรที่ จะเดินหน้าต่อไปไม่ใช่หรือ เพราะถ้าผมหยุดอยู่ตรงนี้ ตรงที่ผมหยุดนี่แหละที่จะทำให้ผมตายไวขึ้น

ผมเคยได้ยินใครคนหนึ่พูดว่า คนเราควร “ปลง” ปลงเมื่อเราทำทุกอย่างอย่างเต็มที่แล้ว และไม่ต้องไปคำนึงว่าผลลัพธ์ในวันข้าง หน้าจะเป็นอย่างไร ซึ่งก็เท่ากับว่า ในขณะนี้ที่ผมดูแลตัวเอง เมื่อผมดูแลตัวเองอย่างดีสุดความสามารถแล้ว ผมก็ไม่มีความจำเป็นต้อง ไปคิดมากถึงผลลัพธ์ในวันข้างหน้าที่จะเกิดขึ้น และนั่นเองคือ นัยยะของคำว่า ปลง อย่างแท้จริง ซึ่งนัยยะนี้สามารถนำไปปรับใช้ได้ กับหลายๆ สถานการณ์ ซึ่งผมมักนำไปใช้อยู่เป็นประจำ

อีกข้อหนึ่งที่ผมหลุดออกมาจากช่วงเวลาที่เลวร้ายนั้นได้ ก็เพราะผมได้รับพลัง พลังจากคนที่ผมรักทุกๆ คน ทั้งที่คุ้นชินกันก็ดี ที่ไม่ เคยรู้จักกันก็ดี เพราะพลังจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อเราทำเพื่อคนอื่น ไม่ใช่ทำเพื่อตัวเองเพียงอย่างเดียว ซึ่งทุกวันนี้พลังของผมก็ได้มาจาก การเลี้ยงดูคุณแม่ คุณยาย และเป็นจิตอาสา รวมถึงครูจิตอาสา เพื่อมอบความสุข ความสนุกสนาน ความสามารถที่ผมมี และความรู้ ดีๆ แบ่งปันไป และก็เพื่อเป็นการรับพลังที่ดีเหล่านั้นจากทุกๆ คนกลับมาด้วยเช่นกัน

ทุกวันนี้ผมเลิกคิดไปแล้วว่าผมไม่สบาย เพราะผมสบาย ... ในเมื่อเขาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของผม ผมก็ต้องอยู่กับเขาให้ได้ ไม่ฝืนไม่ต่อต้าน เอาเวลาที่เหลือไปโฟกัสกับ Passion ที่ผมค้นเจอดีกว่า เพราะเมื่อผมมีความสุข ทุกอย่างมันก็จะดีตามมาเอง และ Passion ที่ว่านั้นก็คือการเป็น Training ที่สอนเกี่ยวกับพัฒนาศักยภาพของมนุษย์ และนำเรื่องของจิตวิทยาเข้ามาร่วมด้วย เพราะสิ่งเหล่านี้เองเช่นกันที่สำคัญมาก ที่เปลี่ยนความคิดและมุมมองหลายๆ อย่างให้กับผมได้รู้จักคุณค่าในตัวผมเอง

ท้ายนี้ผมก็อยากจะเป็นกำลังใจให้กับน้องๆ ทุกคน และอยากจะฝากน้องๆ ว่า ชีวิตของคนเรามันสั้นเกินกว่าที่เราจะบอกว่าชีวิตของเรานั้น “น่าเบื่อ” “ไม่ดี” “บัดซบ” หรือ “ไม่มีเหมือนคนอื่น” เพราะฉะนั้น จงยิ้ม และมีความสุขกับชีวิตที่สั้นนี้ของเรา และใช้สิ่งที่เรามี นั่นคือศักยภาพของเราให้เกิดประโยชน์สูงสุด ทั้งต่อผู้อื่น และต่อตัวของเราเอง และจงพยายามเป็นผู้ให้ ให้มากกว่าที่จะเป็นผู้รับเพียงอย่างเดียว เพราะโลกใบนี้จะจดจำในสิ่งทำเราให้ ไม่ใช่ในสิ่งทำเรามีแต่ไม่สร้างคุณประโยชน์แก่ผู้ใด

หลังจากที่ฟังจบแล้ว ต่อจากนี้ไป ผมอยากให้น้องๆทุกคนโฟกัสในสิ่งที่เรามี ตะโกนมันดังๆ แล้วมีความสุขกับมันทุกขณะนะครับ สู้ๆ นะครับ ผมเป็นกำลังใจให้

'กิจกรรม : บริจาคเรื่องเรา เร้าพลังน้อง' บริจาคประสบการณ์ชีวิตของคุณสร้างแรงบันดาลใจ ให้กำลังใจเด็กๆ ส่งมาได้ที่ farmsookicecream@gmail.com ขอบคุณการแบ่งปันทุกๆ เรื่องราว