เมื่อไร แม่จะมา

ย้อนไปเมื่อ 15 ปีที่แล้ว ณ ขณะนั้น พี่อายุเพียงแค่ 4 ขวบ เรียนอยู่ชั้นอนุบาล 2 เป็นเด็กผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่เกิดมาในครอบครัวฐานะปานกลาง สมัยก่อน เราอยู่กันแบบครอบครัวใหญ่ มีบ้าน 3 หลังติดกัน คือบ้านของคุณลุง คุณป้า บ้านของคุณพ่อ คุณแม่ และบ้านของคุณน้า คุณอา ส่วนคุณปู่กับคุณย่าอาศัยอยู่บ้านเดียวกับคุณลุงและคุณป้า พี่มีลูกพี่ลูกน้องรวมทั้งหมด 6 คน

ชีวิตของพี่ปกติสุขดี มีคุณแม่คอยดูแลในแทบทุกๆ อย่าง ปลุกตอนเช้า คอยอาบน้ำ แต่งตัวให้ก่อนไปโรงเรียน ทำอาหารให้ทาน สอนการบ้าน พาไปเที่ยว ซื้อขนมอร่อยๆ มาให้อยู่เสมอ

จนวันหนึ่ง พี่ตื่นขึ้นมาในยามเช้ากับบรรยากาศที่แปลกไป พี่ไม่เห็นแม่ ไม่ได้ยินเสียงแม่.. อยู่ๆ แม่ก็หายไป โดยที่พี่ไม่รู้เลยว่าแม่ไปไหน พี่เฝ้าเอาแต่ถามคุณย่าว่า “เมื่อไหร่ แม่จะมา” คุณย่าก็ตอบแต่เพียงว่า “เดี๋ยวแม่ก็กลับมา” ถามกี่ครั้งๆ ก็ตอบแต่แบบนี้ แต่แม่ของพี่ก็ไม่กลับมาเสียที จนผ่านไปหลายวันเข้า จนพี่เริ่มรู้สึกตัวว่า พี่จะไม่ได้เจอแม่อีกแล้ว หลังจากนั้น ทุกๆ เช้าที่ตื่นนอน พี่ก็ร้องไห้ทุกวัน ร้องอยู่แบบนั้นนานเป็นชั่วโมงๆ จนกว่าจะเหนื่อยและหยุดร้องไปเอง ร้องเพราะคิดถึงแม่ ร้องเพราะจะไม่ได้เจอแม่อีกแล้ว เป็นแบบนั้นอยู่สักพัก จนวันหนึ่ง ขณะที่ร้องไห้อยู่นั้น พี่ก็คิดได้ว่า “เราจะร้องไห้ทำไม ร้องไปก็ไม่มีประโยชน์ มันไม่ได้ทำให้แม่กลับมา” เมื่อคิดได้ดังนั้น หลังจากตื่นนอน พี่ก็ไม่เคยร้องไห้เสียใจอีกเลย

หลังจากเหตุการณ์นี้ พี่ต้องตื่นนอนเอง อาบน้ำ แต่งตัวไปโรงเรียนเอง ทำอะไรหลายๆ อย่างด้วยตัวเอง ส่งผลให้พี่เป็นคนที่เข้มแข็งและเข้าใจชีวิตมากขึ้น และคิดได้ว่า ไม่มีใครสามารถอยู่กับเราได้ตลอดไป เราต้องพึ่งพาตนเอง ทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด

หากวันหนึ่ง น้องๆ ต้องสูญเสียสิ่งที่ตัวเองรักไป ไม่ว่าจะเป็นสิ่งของที่ตัวเองรัก หรือบุคคลใดๆ ก็ตามที่มีความสำคัญกับชีวิต จำไว้ว่า จงเข้มแข็ง ไม่มีอะไรเป็นของเราไปตลอด และจงดีกับผู้อื่นให้มากๆ พยายามอย่าโกรธ อย่าเกลียด จงให้อภัย ทำดีต่อกันให้เยอะๆ เพราะเราไม่สามารถรู้ได้ว่า สิ่งๆ นั้น หรือคนๆ นั้น จะอยู่กับเราไปอีกนานเท่าไหร่

'กิจกรรม : บริจาคเรื่องเรา เร้าพลังน้อง' บริจาคประสบการณ์ชีวิตของคุณสร้างแรงบันดาลใจ ให้กำลังใจเด็กๆ ส่งมาได้ที่ farmsookicecream@gmail.com ขอบคุณการแบ่งปันทุกๆ เรื่องราว